حوله را دور سرم پیچیدم و از اتاق خارج شدم. وارد آشپزخانه شدم و از کشویِ یخچال، چند گیلاس برداشتم و به دهان انداختم. میوه‌ی نوبرانه… طعم ملسش را دوست داشتم. هنوز هسته‌هایش را از دهانم بیرون نیاورده بودم که موبایلم به صدا درآمد. هسته‌ها را درونِ سطل زباله تف کردم و به طرف صدا رفتم. با دیدن شماره‌ی خشایار، رد تماس دادم. حوصله‌ی شنیدنِ مزخرفاتش را نداشتم…